solidairiteit in moeilijke tijden
Bron: Marcel Kunzmann, america21 25 november 2020 ~~~
Washington/Caracas/Havana. Volgens het team van advocaten van de zittende Amerikaanse president Donald Trump heeft “communistisch geld” uit Venezuela, Cuba en de Volksrepubliek China de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen op 3 november beïnvloed ten gunste van de verkiezingswinnaar Joe Biden.
Bron: cubanismo 17 mei 2020 ~~~
De voormalige Spaanse premier José Luis Rodríguez Zapatero heeft vrijdag een oproep gedaan voor een “humanitaire pauze” van de economische blokkades die de Verenigde Staten tegen Venezuela en Cuba opgeleggen, zodat deze twee landen met meer middelen het hoofd kunnen bieden aan de coronaviruspandemie.
Bron: RT, 3 april 2020 ~~~
De VS, het Verenigd Koninkrijk en de EU, alsmede Oekraïne en Georgië, hebben een Russische ontwerpverklaring verworpen waarin werd opgeroepen tot opheffing van de unilaterale sancties ter bestrijding van Covid-19.
Bron: Permanente missies van 8 staten bij de VN ~~~
No. 000051
De permanente missies van de Volksrepubliek China, de Republiek Cuba, de Democratische Volksrepubliek Korea, de Islamitische Republiek Iran, de Republiek Nicaragua, de Russische Federatie, de Arabische Republiek Syrië en de Bolivariaanse Republiek Venezuela bij de Verenigde Naties [Noot vertaler: Verder te noemen, de 8 ondertekenaars] bieden hun complimenten aan ter gelegenheid om te verwijzen naar de door COVID-19 veroorzaakte pandemie.
Bron: TelesurTV 23 december 2019 ~~~
De Lima Group is in 2017 opgericht door Canada, met de steun van de Verenigde Staten, de Organisatie van Amerikaanse Staten en de Europese Unie en landen als Peru, Argentinië, Brazilië, Mexico, Panama, Paraguay, Santa Lucia, Colombia, Honduras, Costa Rica en Guatemala,
Bron: Elson Concepción Pérez op Granma 20.12.2019, ENG vertaling: Resumen Latinoamericano ~~~
Jezelf kennen als een dienaar van een vreemde macht geeft je de geur van een huurling. Jezelf op één lijn brengen met de ergste leugens om onze volkeren te schaden, is ook een schande. En Luis Almagro doet dat elke dag.
Bron: Telesur 14 december 2019 ~~~
Het veiligstellen van Vrede is onmisbaar om de economische destabilisatie en staatsgreeppogingen van de Verenigde staten in de regio te stoppen.
Bron: Guido de Schrijver op deWereldmorgen.be 13 december 2019 ~~~
Tijdens de recente verkiezingen in Argentinië werd de partij van de regerende president Mauricio Macri teruggefloten. Hij voerde een genadeloos neoliberaal beleid en zadelde de Argentijnen op met een astronomische schuldenlast door leningen aan te gaan met het Internationaal Muntfonds. In zijn plaats komen president Alberto Fernández en vicepresidente Cristina Fernández de Kirchner. Zij was al eens president tijdens een vorige regeringsperiode. Beide staan voor een sociaaldemocratische aanpak.
Bron: Paul Antonopoulos voor infoBricks 25 oktober ~~~
Paul Antonopoulos, Research Fellow bij het Centre for Syncretic Studies
Meer dan 46 jaar van aanvankelijk door militair opgelegde neoliberalisme is eindelijk geëxplodeerd in wijdverbreide frustratie, protest en geweld. Dit neoliberalisme culmineerde in 2017 met twaalf zakenmensen, waaronder de Chileense president Sebatián Piñera, die ruim 17% van het nationale bbp monopoliseerden, hetgeen de enorme kloof in welvaartsvermogen aantoont. Er is weinig twijfel waarom de nieuwste protesten gewelddadig zijn ontploft, met tot nu toe 18 doden – Piñera had de oorlog verklaard aan zijn eigen volk om zijn lucratieve monopolie-positie te beschermen.
Bron: Nino Pagliccia
Venezuelanalysis.com 11 januari 2019 ~~~
Analist Nino Pagliccia onderzoekt de inspanningen van de Lima Group om regime-verandering in Venezuela te bevorderen.
Vandaag zestig jaar geleden had Cuba net zijn revolutie gewonnen door een volksopstand die een dictator ten val bracht. Twee jaar later, in 1961, bedachten de VS een valsevlag-invasie van Cuba die mislukte. Later, in 1962, keerde de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) zich tegen Cuba en verbande haar tot 2009 van de organisatie, om het land te isoleren. Toen de OAS Cuba in 2009 uitnodigde opnieuw toe te treden, weigerde Cuba. De Verenigde Staten hebben sinds 1960 een steeds verder toenemende unilaterale handels- en financiële blokkade op het eiland uitgeoefend.
Sinds 1 januari 1959 neemt Canada voornamelijk een onafhankelijke positie in op Cuba en onderhoudt het diplomatieke en commerciële relaties met het land. Zelfs vandaag wanneer de Amerikaanse regering Cuba plaatst als een lid van de ‘trojka van tirannie’ samen met Nicaragua en Venezuela, onderhoudt de Canadese regering een formele associatie met de Cubaanse regering, die nog steeds openlijk als socialistisch wordt gezien. Misschien wel om de uitgebreide Canadese belangen te beschermen, die in de loop der tijd zijn opgebouwd, zonder de concurrentie van Amerikaanse bedrijven.
Maar dat is een ander onderwerp.
Vandaag hebben we in een andere socialistische revolutie in Venezuela een omgekeerde situatie.
Hugo Chavez heeft het presidentschap van Venezuela gewonnen door middel van democratische stemmingen in 1999, zoals de huidige president Nicolas Maduro in 2013. Alle 25 verkiezingen op verschillende niveaus in de afgelopen twintig jaar waren democratisch en constitutioneel met de deelname van oppositiepartijen. Dit is een onbetwistbare waarheid ondanks verkeerde informatie van de gecompromitteerde media en regeringen.
Anders dan zijn eerdere positie tegenover Cuba, heeft de OAS herhaaldelijk geweigerd Venezuela te veroordelen, zelfs onder de sterkste druk van Washington. De organisatie heeft het nodig geacht zich te houden aan het OAS-handvest van 1948 dat in artikel 19, hoofdstuk IV bepaalt:
Geen enkele staat of groep van staten heeft het recht om, om welke reden dan ook, rechtstreeks of onrechtstreeks in te grijpen in de interne of externe aangelegenheden van een andere staat.
Het voorgaande principe verbiedt niet alleen gewapend geweld, maar ook elke andere vorm van inmenging of poging tot dreiging tegen de persoonlijkheid van de staat of tegen zijn politieke, economische en culturele elementen.
Met het breken van dat expliciete mandaat, en in tegenstelling tot haar onafhankelijke positie ten opzichte van Cuba zestig jaar geleden, heeft de Canadese regering een rol gespeeld bij de oprichting van de zogenaamde Lima-groep met als enige missie regime-change in Venezuela.
Voor de goede orde, moet het worden benadrukt dat de “Lima-groep” geen internationale organisatie is. Het is gewoon een ad hoc groep regeringen met geen ander doel dan het bevorderen van de omverwerping van de legitieme Maduro-regering.
In die context kan de recente verklaring waarin wordt opgeroepen het presidentschap van Maduro niet te erkennen, beginnend met de inauguratieceremonie op 10 januari, en verschillende andere vormen van “straf” op te leggen, niet worden opgevat als een formele resolutie van een gevestigde internationale instantie zoals de OAS of de VN. Helaas kiest de Venezolaanse oppositie er handig voor om het wel te doen. De zelfbenoemde leden van het ‘Hooggerechtshof’ in ballingschap hebben bijvoorbeeld hun eigen oproep gedaan om ‘de resolutie van de Lima-groep te erkennen’. Dat is uiterst misleidend, onverantwoordelijk en gevaarlijk.
De “Lima-groep” van 13 regeringen (Argentinië, Brazilië, Canada, Chili, Colombia, Costa Rica, Guatemala, Guyana, Honduras, Panama, Paraguay, Peru en Saint Lucia, ofwel 13 van de 33 OAS-lidstaten) die de verklaring ondertekend hebben, is volledig onwettig in zijn pretentie om een internationaal orgaan te zijn. De groep wil buiten de OAS bereiken wat het binnen de OAS niet kon bereiken. Uiteindelijk zal het ter verantwoording moeten worden geroepen als de buitenlandse ideologische aanstichter van elk geweld dat zich in Venezuela zou kunnen voordoen.
Ondanks bovengenoemde noodzakelijke uitleg van de duidelijke internationaal illegale handeling die de soevereiniteit van een ander land vertrapt, is het belangrijk om het perspectief van de situatie te verbreden door twee punten te benadrukken. Allereerst heeft de Mexicaanse regering, hoewel lid van de “Lima-groep”, haar document niet goedgekeurd. Het rechtvaardigde haar onthouding, terecht, met het verzoek een open dialoog met de regering van Venezuela tot stand te brengen in plaats van haar isolatie en bedreigingen op te leggen. Mexico was een ander land dat 60 jaar geleden diplomatieke betrekkingen met Cuba onderhield. Het lijkt consistenter dan Canada.
Ten tweede blijkt uit een gerapporteerde telling dat de meeste landen ter wereld de legitimiteit van het presidentschap van Nicolas Maduro zullen accepteren en zijn regering voor de komende zes jaar zullen erkennen. In feite zullen enkele staatshoofden zelfs de openingsceremonie op 10 januari in Caracas bijwonen.
Bij de conclusie mag echter niemand voor een seconde verwachten dat de gekozen president van Venezuela, of van een ander land wat dat betreft, door een buitenlandse staat legitiem behoeft te worden verklaard. Dat voorrecht behoort alleen toe aan de zes miljoen 244 duizend (6.244.000) Venezolanen, die 32% vertegenwoordigen van het totale aantal stemgerechtigde mensen, met meer dan 4 miljoen stemmen voor op de tweede kandidaat en met een stemdeelname van 48% . Hoe je het ook draait of keert, de Venezolanen hebben hun president voor de komende zes jaar democratisch gekozen. Dat is de betekenis van zelfbeschikking.
Topfoto | Leden van de Lima-groep na een privévergadering over Venezuela in Lima, Peru, 13 februari 2018. De Lima-groep omvat de rechtse regeringen van Brazilië, Argentinië en Colombia. Martin Mejia | AP
